چطور کرم قلابدار در سگ‌ها را تشخیص دهیم؟

کرم‌های قلابدار، انگل‌های ناخوشایندی هستند که می‌توانند برای سگ شما صدمات زیادی داشته باشند و همچنین به عنوان بیماری مشترک انسان و حیوان شناخته می‌شود. کرم‌های قلابدار به دستگاه گوارش نفوذ کرده و با چسبیدن به دیواره روده کوچک از خون حیوان تغذیه می‌کنند. آن‌ها ماهیت بسیار متحرکی دارند و تقریباً در هر بافتی نفوذ کرده و در سراسر بدن پخش شده و باعث ایجاد عوارض و ناراحتی می‌شوند. صاحبان باید با علائم کرم‌های قلاب‌دار در سگ‌ها و نحوه درمان آن آشنا باشند. در ادامه با معرفی کرم قلابدار و نحوه تشخیص و درمان این بیماری در سگ‌ها همراه ما باشید.

کرم قلابدار چیست؟

کرم قلاب‌دار به انگل‌های روده‌ای گفته می‌شود که خود را به دیواره روده سگ شما می‌چسبانند. دهانه‌های قلاب‌مانند این کرم‌ها باعث می‌شود به دیواره روده متصل شوند و از رگ‌های خونی ریز در پوشش روده تغذیه کنند. اگرچه این کرم‌ها تنها 3 میلی‌متر طول دارند، اما منجر به کم خونی شدید در سگ‌ها می‌شوند. چرخه زندگی کرم قلابدار شامل سه مرحله تخم، لارو و بالغ می‌شود. تخم‌های میکروسکوپی با عبور از مدفوع به لارو تبدیل شده و محیط را آلوده می‌کنند. قبل از آلوده کردن سگ لاروها می‌توانند هفته‌ها یا حتی ماه‌ها زنده بمانند. سپس این لاروها برای بالغ شدن از طریق بدن سگ به روده می‌رسند و تخم‌گذاری می‌کنند و این چرخه را تداوم می‌بخشد.

چرخه زندگی کرم قلابدار

شناخت چرخه زندگی و راه‌های انتقال کرم‌های قلابدار برای جلوگیری از این بیماری بسیار ضروری است. در روده سگ کرم‌های قلابدار بالغ نر و ماده جفت‌گیری کرده و سگ را به سرعت بیمار می‌کنند. تعداد بی‌شماری تخم از طریق تولید مثل کرم ماده می‌تواند از طریق مدفوع سگ وارد محیط شوند. تخم‌ها برای رشد به زمان احتیاج دارند و بلافاصله باعث عفونت نخواهند شد. برای تبدیل شدن تخم‌ها به لارو به ۲۴ تا ۴۸ ساعت، زمان نیاز خواهد بود. بعد از بیرون آمدن لاروها از تخم به راحتی از طریق بلع یا معمولاً از طریق نفوذ به پوست، وارد بدن میزبان می‌شوند.

همچنین کرم‌های قلابدار می‌توانند از پوست به بدن میزبان نفوذ کرده و سپس از طریق خون وارد ریه‌ها شوند. کرم قلابدار از طریق ریه به نای می‌رسد و سپس از طریق سرفه دوباره بلعیده خواهد شد. کرم‌های قلاب‌دار در سگ‌ها به راحتی به دستگاه گوارش رسیده و با اتصال به دیواره روده‌های کوچک از خون میزبان تغذیه می‌کنند. عفونت از طریق بلع نیز سرایت می‌کند. پس از بلعیده شدن کرم‌های قلابدار به معده و سپس به روده کوچک و در آنجا به غدد دیواره روده می‌رسند. لاروها پس از تغذیه از خون دیواره روده بالغ شده و تقریباً ۲ تا ۴ هفته چرخه زندگی خود را شروع می‌کنند.

علل ابتلا به کرم قلابدار در سگ‌ها

انگل ارگانیسمی می‌تواند درون ارگانیسم دیگری به نام میزبان زندگی و برای محافظت، از مواد مغذی بدن میزبان استفاده و او را آلوده کند. کرم قلابدار بالغ از روده کوچک تغذیه کرده و در دستگاه گوارش تولیدمثل می‌کند و ماده تخم‌های خود را به داخل مدفوع میزبان می‌ریزد. تخم‌ها پس از رسوب روی زمین، خاک، طی چندین مرحله رشد دیگران را نیز آلوده می‌کنند. سگ‌های دیگر با خوردن خاک آلوده و مدفوع حیوانات دیگر به این بیماری مبتلا می‌شوند‌. همچنین کرم‌های قلابدار در سگ‌ها از طریق ریه‌ها آن‌ها را آلوده کرده و از طریق سرفه وارد بدن میزبان دیگری می‌شوند و سفر خود را به روده کوچک برای تولیدمثل آغاز می‌کنند. کرم‌های قلابدار ممکن است در طول مهاجرت خود به سراسر بدن برای مدتی غیرفعال بمانند و برای چرخه مخرب دیگر به صورت دوره‌ای بیدار شوند. از زمان‌های بیداری می‌توان به بارداری سگ اشاره کرد، زمانی که کرم‌ها به غدد پستانی می‌روند و شیر مادر باعث آلوده شدن توله‌ها می‌شود، در ایندوره بهتر است توله‌ها شیر مادر را ننوشند و با شیشه شیر به آن‌ها غذا دهیم. کرم‌های قلابدار همچنین از طریق جفت توله‌ها را آلوده می‌کنند.

علائم وجود کرم قلابدار در سگ‌ها

کرم قلابدار با توجه به چرخه زندگی که دارد، بیشتر علائم آن مربوط به دستگاه گوارش می‌شود‌. از علائم این بیماری می‌توان به مدفوع سیاه، قیری، استفراغ سگ، کاهش اشتها و کاهش وزن سگ اشاره کرد. علاوه‌بر این، کم‌خونی و بی‌حالی سگ، ضعف و رنگ پریدگی لثه‌ها از دیگر علائمی است که می‌توان نشان از کرم قلابدار باشد، زیرا آن‌ها از خون سگ شما تغذیه می‌کنند. عفونت‌های پوستی، سرفه و ذات‌الریه نیز ممکن است از دیگر نشانه‌های این بیماری باشد. متأسفانه والدین حیوان خانگی، ممکن است در ابتدا این بیماری را تشخیص ندهند. زیرا نشانه‌های بیماری در سگ‌های بالغ و سالم که تنها به چند کرم آلوده شده‌اند، معمولا دیده نمی‌شود و باید از طریق آزمایش مشخص شوند.

کرم‌های قلابدار منبع گسترده بیماری در سگ‌ها هستند که معمولاً با خوردن مدفوع حیوانات آلوده یا غذای آلوده به انگل به آن مبتلا می‌شوند. کرم‌ها از طریق تماس مستقیم به پوست باعث خارش شدید می‌شوند. سگ‌های بالغ به دلیل سیستم ایمنی کاملاً توسعه یافته‌ای که دارند، ممکن است بدون هیچ علامتی کرم‌ها را در خود جای دهند. آن‌ها می‌تواند انگل‌ها را از ایجاد آسیب بالینی تا حدی سرکوب کنند. با این حال، توله سگ‌ها اغلب از طریق سگ‌های دیگر به انگل مبتلا می‌شوند که بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

تشخیص کرم قلابدار در سگ‌ها

صاحبان باید در صورت ناراحتی گوارشی در توله سگ خود، کاهش وزن یا احساس ضعف سگ، فوراً به دامپزشک مراجعه کنند. این بیماری در اکثر سگ‌ها از طریق معاینه مدفوع در آزمایشی به نام فلوتاسیون مدفوع تشخیص داده می‌شود. در سگ‌های مسن‌تر علائم ممکن است متناوب یا بسیار خفیف باشد. دامپزشک یک قطره آب روی نمونه مدفوع سگ شما می‌ریزد و آن را با میکروسکوپ بررسی می‌کند. تخم‌ها روی سطح آب شناور می‌شوند و به راحتی می‌توان کرم قلابدار در سگ را تشخیص داد. اگر مادر آلوده به انگل باشد گاهی اوقات، یک توله سگ ممکن است قبل از عبور از هر تخمی از طریق شیر به شدت بیمار شود.

در سنین پایین عفونت‌های ثانویه نگران کننده است و کرم‌ها معمولاً پس از مرگ توله سگ قابل تشخیص هستند. در مدفوع سگ شما کرم‌های گرد، کرم شلاقی، کرم نواری و کرم قلابدار دیده می‌شود. کرم‌های قلاب‌دار مانند رشته‌ای نازک در مدفوع سگ شما قابل تشخیص است، اما همیشه نمی‌توان آن‌ها را مشاهده کرد و حتما برای معاینه باید از یک دامپزشک کمک بگیرید. سگ‌ها حداقل چهار بار در سال اول زندگی برای انگل‌های روده باید آزمایش شوند تا بتوانید از بروز بیماری‌های عفونی جلوگیری کنید.

چطور کرم قلابدار در سگ‌ها را درمان کنیم؟

دامپزشک با تشخیص کرم قلابدار در سگ مبتلا برای درمان سریعا اقدام می‌کند. اگر این عفونت را به موقع درمان نکنید، می‌تواند باعث مرگ حیوان خانگی شما شود. با مصرف داروهای کرم‌زدا به راحتی می‌توان این بیماری را درمان کرد. اگرچه لارو انگل‌ها ممکن است با داروها از بین نروند و طی دو تا چهار هفته بعد برای کشتن لاروهای بالغ به درمان تکمیلی نیاز داشته باشند. سگ‌هایی که به کم خونی شدید و یا عوارض ثانویه مانند ذات‌الریه مبتلا هستند، به احتمال زیاد به درمان‌های گسترده‌تری مانند، انتقال خون، لوله‌های تغذیه، مکمل‌های آهن و یا ویتامین نیاز خواهند داشت.

پیشگیری از کرم قلابدار در سگ‌ها

اگر این بیماری زود تشخیص داده شود، معمولاً 3 تا 5 روز پس از مصرف دارو برطرف می‌شود و برای از بین رفتن کامل کرم‌ها چند هفته زمان نیاز خواهد بود. در موارد جدی‌تر، بهبودی شامل اصلاح و نظارت بر علائم محیطی ناشی از این بیماری، مانند کم‌خونی و ضعف است. برای جلوگیری از تمام عفونت‌های انگلی، پیشگیری به عنوان بهترین راه حل شناخته می‌شود. رژیم‌های غذایی با کیفیت و پروتئین بالا می‌تواند از بروز بیماری در سگ‌های خانگی شما جلوگیری کند. برای به حداقل رساندن عفونت کرم قلابدار در سگ به عنوان صاحب حیوان خانگی اطمینان حاصل کنید که سگ شما حداقل دو بار در سال توسط دامپزشک معاینه می‌شود.

در محیط خانه فضای بهداشتی را حفظ کنید. از غذای با کیفیت استفاده و استرس را از محیط زندگی سگ دور کنید. به سگ خود اجازه دسترسی به مناطقی از حیاط که ممکن است آلوده باشد را ندهید. لارو کرم قلابدار به دمای سرد و نور خورشید حساس هستند و فقط چند ماه می‌توانند در خاک زندگی کنند. برداشتن مدفوع موجود در حیاط از آلوده شدن بسیار جلوگیری می‌کند. همچنین برای جلوگیری از کرم قلابدار در سگ مادر به نوزادان روزانه سگ‌های باردار را با یک محصول تایید شده در سه‌ماهه آخر بارداری و چند روز پس از شیردهی درمان کنید.

آیا کرم قلابدار در سگ‌ها مسری هستند؟

این بیماری برای سگ‌های دیگر و همچنین انسان‌ها مسری است و به آن‌ها انگل مشترک بین انسان و دام می‌گویند. اگر سگ شما به کرم قلابدار مبتلا شد، برای آلوده نشدن باید اقدامات احتیاطی خاصی را انجام دهید. هنگام برداشتن و دفع مدفوع از دستکش استفاده کنید. مناطقی را که سگ شما مدفوع کرده را فوراً تمیز کنید. رعایت بهداشت کافی از ابتلا شدن شما جلوگیری می‌کند. سعی کنید رخت‌خواب سگ خود را جدا کنید و پابرهنه روی خاک و ماسه آلوده راه نروید. اگر خودتان تحریک پوستی یا علائم گوارشی شدید داشتید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. به صورت روزانه برای سگ‌ها از پماد ضدکرم استفاده کنید و معاینات معمول مدفوع را در نظر بگیرید.